Muhammet Uzuner’in yönettiği Cihangir Atölye Sahnesi’ nin sahneye koyduğu ” Katip Bartleby” oyunda ki ” Yapmamayı Tercih ederim ” diyen Melville gibi dışlanıyoruz.

Soruyorum sizlere ?  Böyle mi ileri gidecek bu ülke ?  Ne yaparsanız yapın kendi gerçeklerinizden kaçamazsınız. Bize  dikte edilen herşeyi kabullenip sesimizi çıkaramıyoruz.  Bana dokunmayan yılan bir  yaşasın mantığı. Sistemin kölesi olup, kendi çıkarlarımız zarar görmesin diye cezalandırıyoruz ve dışlıyoruz farklı olanı.

Çocuk, kadın hayvan demeden istismar edip, öldürüp bir köşeye atıyoruz.  Katilleri  cezalandıracakken,  ödüllendiriyoruz.  Hadi sen tekrar çık,  yarım bıraktığın işi tamamla diyoruz. Bu mu adalet anlayışımız bizim. Git gide çürüyoruz ve kokuyoruz. En yakımızdaki aynaya bakmaya gerek yok.. Çünkü kilometro uzaktan evrenin taaa bir diğer ucundan anlaşılıyor kokumuz,  rengimiz ve adalet anlayışımız !

Bu yazdıklarımın şimdi ki, geçmişteki ve de gelecekte ki yönetimlerle tabiki ilgisi var.  Yani hiçbiri farklı değil birinden. Siyasetçi görmek istemiyorum. Bazen  gördüğümde kaçmak istiyorum, el sıkışmak dahi istemiyorum. Çünkü

” SAMİMİYET ” yok. Ben karşımda  kocaman bir yalan görüyorum siyasetçi gördüğümde.  Seçim zamanı salyaları dizlerine kadar akan bir riya abidesi..Hedefe ulaşınca ise şişmiş kocaman bir

” EGO ” görüyorum karşımda.

Rant kavgalarının olduğu bir ülkede ” EĞİTİM ” in hiç bir önemi yok.

Çünkü her gelen yönetim, eğitimi daha da yozlaştırdı ve daha da kötü hale getirdi.

Biz neyiz, kimiz ne halledeyiz bir bilen var mı ?

Bir toplumun “EĞİTİM” ve  “SAMİMİYET” i yoksa, özellikle ” KÜLTÜRÜ ” yok veya yok ediliyorsa geçmiş olsun..Toplumun sıkıntılarını, yalnızlıklarını yada renkerini anlatan tek şey ” SANATTIR ”